تقریبا ۲.۸ درصد زنان در زندگی خود حداقل یک‌ بار به سرطان رحم مبتلا می‌شوند، در صورت تشخیص زودهنگام و درمان به موقع، احتمال بیشتر از ۵ سال زنده‌ ماندن به بیش از ۹۵ درصد می‌رسد. پس اگر سرطان رحم دارید، یا یکی از نزدیکان شما از این بیماری رنج می‌برد داشتن اطلاعات بیشتر می‌تواند به شما کمک کند راحت‌تر با آن کنار بیایید. این مقاله را بخوانید تا ببینید چه عواملی باعث افزایش خطر ابتلا به این بیماری می‌شوند، نشانه‌ها، راه‌های تشخیص و راه‌های درمان آن کدام‌ است.

حقایقی در مورد سرطان رحم

رحم اندامی توخالی در زنان است که در لگن قرار دارد. این اندام معمولا بچه‌دان هم نامیده می‌شود. عملکرد رحم این است که جنین را تا زمان تولد رشد دهد. رحم شبیه یک گلابی سر و ته است؛ بالای آن فوندوس نام دارد، در وسط جسم رحم و در پایین گردن رحم قرار دارد؛ لایه داخلی رحم اندومتر نام دارد و لایه خارجی از ماهیچه تشکیل شده (میومورتیوم) است.

سرطان رحم یعنی رشد بی‌رویه (بدخیم) هر کدام از سلول‌هایی که بافت رحم را تشکیل می‌دهند. ازدیاد سلول‌های سرطانی باعث ایجاد توده (تومور بدخیم) می‌شود. سلول‌های غیر سرطانی که در رحم توده ایجاد می‌کنند تومور خوش‌خیم نام دارد.

اگرچه دلیل دقیق سرطان رحم هنوز شناخته نشده است، ولی عوامل خطرزا این موارد هستند: رشد بیش از حد اندومتر (هیپرپلازی)، چاقی، زنانی که هرگز بچه‌دار نشده‌اند، قاعدگی قبل از سن ۱۲ سالگی، یائسگی بعد از سن ۵۵، درمان با استروژن، مصرف داروی تاموکسیفن، پرتو درمانی لگن، سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به سرطان رحم و سندروم لینچ (که اکثر اوقات به عنوان سرطان روده بزرگ ارثی شناخته می‌شود).

علائم سرطان رحم:

خونریزی غیر‌طبیعی از واژن (معمول‌ترین نشانه)

ترشحات واژنی

درد هنگام ادرار و/یا رابطه جنسی

درد لگن

سرطان رحم معمولاً به وسیله‌ی معاینه لگن، آزمایش پاپ‌اسمیر، سونوگرافی، و نمونه‌برداری تشخیص داده می‌شود. گاهی اوقات ممکن است برای تشخیص آن از سی‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی هم استفاده کنند.

مرحله‌های سرطان رحم (صفر تا چهار) به وسیله‌ی نمونه‌برداری،‌ عکس‌برداری سینه، و/یا اسکن‌های سی‌تی و ام‌آر‌آی تعیین می‌شوند.

گزینه‌های درمان ممکن است شامل جراحی، پرتو‌درمانی، هورمون‌درمانی،‌ و شیمی‌درمانی باشند. درمان به مرحله‌ی سرطان رحم، سن، و سلامتی عمومی بستگی دارد. سرطان رحم در مرحله چهارم، گسترده‌ترین و معمولا مهاجم‌ترین نوع سلول سرطانی است. شما و دکترتان می‌توانید با هم تصمیم بگیرید چه برنامه‌ی درمانی برای شما بهترین است.

درمان با جراحی معمولا شامل برداشتن رحم، تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپین،‌ گره‌های لنفاوی نزدیک به آن و بخشی از واژن می‌شود.

پرتودرمانی ممکن است شامل تشعشع خارجی یا تشعشع داخلی باشد.

شیمی درمانی معمولاً نیازمند تزریق وریدی دارویی است که برای کشتن سلول‌های سرطانی طراحی شده‌است. بیشتر تزریق‌های شیمی‌درمانی باید در دوره‌های منظم انجام شوند که بعد از آن دوره‌ی استراحت است.

درمان هورمونی (معمولاً پروژسترون) برای سلول‌های سرطانی رحم انجام می‌شود که برای رشد به هورمون دیگری (استروژن) نیاز دارند.

دکتر شما می‌تواند متخصصین دیگری را در منطقه یا در شهرهای دیگر به شما معرفی کند که نظر آنها را هم بپرسید.

درمان‌های بعدی هم اهمیت دارند. مشکلاتی که به وجود می‌آید را می‌توان سریع درمان کرد و فورا بازگشت سرطان را تشخیص داد.

گروه‌های حمایتی مختلف و زیادی وجود دارند که در منطقه‌ی محل سکونت شما فعالیت می‌کنند.

چطور

 خیلی طبیعی است که پس از لمس یا مشاهده زائده ی اضافه در اطراف مقعد دچار استرس و نگرانی شده باشید. علت این نگرانی تصور اشتباه بیشتر بیماران مبنی بر مرتبط بودن هر بافت یا زائده اضافه با بیماری سرطان است.

 بیشتر از یک سال است که ویروس کرونا مهمان ناخوانده مردم دنیا شده است. این همه تاثیر غیر قابل باور است! اما این ویروس تغییرات زیادی از در سبک زندگی، نوع ارتباطات و معاشرت افراد جامعه ایجاد کرد.